Nustalgioia

di Antonio Gerardo Marinelli

***Cascata del Verrino – Foto di Dante Carfagna***

Nustalgioia

A ru pònd’abballə^[1],
davéndra a nu  cutóinə
ru bbagnə majə fattə
e pìurə  na núteata.
A rischiə  də squacciarmə
la məmuòria ,
təffònnəmə,
majə jetteàtə ,
dalla mòrgia
davéndra a chést’àcqua chiara ,
ma tarmeàta.
Gna fóssə méùe ,
arvədènnəmə
chè ru pənziérə,
a suneàtə səttandènnə,
marsèndə lə petàira
də nu giuvənùttíllə
də vindènnə.
Məraquələ o fandasoja?
Nə mə nə mmborta.
Lassatəmə təffùa e mmbussə vuòglje armanoje ,
èllə ,
p’arsəndírmə,
almòjnə pàuòjjə ,
gné  nu quatrariéallə.

Nostalgia

Al “pònd’abballə”,
dentro al laghetto,
il bagno ho fatto
e anche una nuotata.
Con il rischio di schiacciarmi il cervello
mi sono tuffato dallo scoglio
dentro quest’acqua chiara,
ma freddissima.
Propio adesso,
rivedendomi con la mente , a suonati settant’anni ,
mi sento la forza di un giovanotto di vent’anni.
Miracolo o fantasia?
Non mi interessa.
Lasciatemi tuffare e bagnato voglio restare,
lì,
per sentirmi,
almeno per un giorno,
un ragazzino.