Ru signor maestrə

Antonio Gerardo Marinelli

Ru signor maestrə

Ru səgnéurə maestrə
Jenóttə m’ajjə  sunneàtə, chə
ammóndə a ru pésələ,
quàttə quàttə,
ajjə ndreàtə gne nu uàttə.
A lìucə stįuta,  
èchhə ngióima , 
mendrə ru chéurə vattə,
 gna fa la mazzéula  assópra a  ru pundìllə, 
mmiésa a ddìuuə tóina, 
nu maniérə e na calleàra, 
na matàssa  mbəccjéata də rəcùardə, appujéata
assóprə a nu teleàrə , ajjə artruveàtə. 
Sénza  nódəra o nudillə, 
nu gliòmmarə d’améurə majjə fàttə e davéndrə a ru scarziéllə  rajje missə.
Alləmmbruvvoisə, da na sfìschia də na retəpòrta na spərélla də séulə s’è nnzaccheàta  e mbrónda ma vasceàtə.
Arrəschiarata l’aria, sunnannə angaura,
na mjèanə m’à ggrambeàtə pə nu vroccə,
senza sapàjjə chəmmuójə,
pə  na rìuua chə də spirətə vətrəjuualə e carvíunə  furgiatə addéura, ma purteàtə. 
Də bbòtta ,
m’ajjə fàttə
nu ségnə də créucə chə la mjéanə tòrta,
na prəghieàra  ,
na candeàta dell’ ínne naziuneàlə.
Chə na vòglia də cambeàjə  m’arvaidə, allèrta, cacchjənòttə,  alla schéula arròitə a nu bbanghə, də vərnoícə lucendə nàira pətteàtə,  tuttə scarapucchjeàtə assòprə . 
Mèndrə fàccə p’assəttarmə,
calamarə, ndurzeàtə davéndrə a nu cavìutə , gnòstrə e l’asteccella che mmbonda ru pənnòinə a
cavallòttə,
ndérra sənə spaləjéanə.
Pə la Majèlla méuuə só ujéuajə.
Lə gnòstrə culànnə e schəzzəjennə m’à mbratteàtə,
culléttə , grembiulə e fiùcchəttíllə. 
Səgnéurə maestrə , dóichə jójjə, 
nə lə sò fattə appòsta,  pərdùnatəmə sta manganza. 
Nu scuppəlàunə arròitə a lə cuzzéttə me arrəvieàtə pə m”aprojjə lə cėrvella chə pənzanə a  jucheàjə
a scopənnascónnə, vrìccia e  bbaggənéllə.
Capíutə la suneàta, nu carìzzə mbàccia ajje sendíutə e davéndrə a r’uócchjə nnumədoítədə ru maestrə mojja armerennəmə mə so vistə .
Mbrèscia, nu colpə də vəndóima arrabbərróita  quadieàrnə,  abbèccedariə, gnòstrə, culiurə e ngiélə ra purteàtə. 
Arrəsbíglje ,arləggènnə naldra pìcca də rəcuordə chə ajjə arcapeàtə da quóirə gliòmmarə artruueàtə , a səttandennə passatə  chə  lə astə e  tabbəlloina so arcùmənzeàtə.
Alleura so capíutə ca  pìurə l’èngələ də ru paradòjsə  usanə pə lèggə e scrivərə le càusə nòstrə e arrəngrazianə ru maestrə mójja chə méuuə jə fea schéula.
Dòppə na lètta, n’addəzzieunə e nu dəttatə alla rəcreazieunə  m’ajjə artruueàtə. 
Da davéndrə a ru cəstoinə, chə addéura də maila a ləmungella,
cə esce pìurə la məldənella
chə na culaziungella də peànə e  frəttatela. 
Nu suónə də cambeàna anzə də cambeànella , m’arcòrda ca 
ngiéle e assòprə Agnéunə, ru pajòjəsə mójja,
cə  steà e ce steàtə sembrə nu  səgnéurə maestrə galandeumə. 

Il signor maestro

Questa notte ho sognato che in soffitta, di nascosto, sono entrato come un gatto. A luce spenta, qui sopra, mentre il cuore batte come un martello sopra lo scalpello, tra due “tine”, un ramaiolo e una conca, una matassa imbrogliata di ricordi, appoggiata sopra un telaio, ho ritrovato. Senza nodi o nodini, un gomitolo d’amore mi son fatto e dentro la tasca l’ho riposto. Improvvisamente, da una fessura sull’imposta un raggio di sole si è infilato e sulla fronte mi ha baciato. Fattasi luce, continuando a sognare, una mano mi prende per un braccio, senza saperne il motivo, per una stradina che di spirito vetriolo e carbone forgiato odora, mi ha accompagnato. Di cólpo, mi sono fatto il segno della croce con la mano sinistra, una preghiera, una cantata dell’inno nazionale. Con la voglia di vivere mi rivedo in piedi, bambino, a scuola dietro un banco, con vernice lucente e nera pitturato, tutto graffiato sopra. Mentre cerco di sedermi calamaio, infilato dentro un buco, inchiostro e penna con il pennino “cavallotto”, per terra si sono sparsi. Per la Maiella adesso sono guai. L’inchiostro colando e schizzando ha sporcato il colletto, il grembiule e il fiocchettino. Signor maestro, dico io, non l’ho fatto apposta, perdonatemi questa mancanza. Uno schiaffetto dietro la nuca mi è arrivato per aprirmi il cervello che pensa a giocare a nascondino, con sassolini e semi di carruba. Capito il rimprovero, una carezza sul viso ho sentito e dentro gli occhi umidi del maestro mio mi son specchiato. Subito un colpo di vento avvolge quaderni, libro, inchiostro e colori e in cielo li trasporta. Svegliatomi, rileggendo altri ricordi che ho scelto da quel gomitolo ritrovato, a settant’anni passati con le aste e tabellina ho ricominciato. Allora ho capito che anche gli angeli del paradiso usano leggere e scrivere con le cose nostre e ringraziano il mio maestro che adesso gli fa lezione. Dopo aver letto, fatto una addizione e un dettato alla ricreazione mi sono trovato. Da dentro il cestino, che odora di mele limoncella, viene fuori anche il fagotto con la colazione di pane e frittatina. Un suono di campana anzi di campanella mi ricorda che in cielo e sopra Agnone, il mio paese, esiste e  sempre esistito un signor maestro galantuomo. 

Copyright: Altosannio Magazine 
Editing: Enzo C. Delli Quadri  

Pubblicità