Ru macarògnə aspètta
Ru macarògnə aspètta
A cheàsa andóica spiccia
e a fənestrə chìusə s’é addeàtə.
Na pìcca də telarógnə appaisə,
da na retəpòrta all’aldra,
tèssə ru macarògnə.
Ennə ènə passeàtə.
Ru séulə,
chə va sembrə casarəjènnə gna ggióira,
pe rəspettə ,
sə n’abbrəogna a ndreàjə sapénnə
ca’ léuchə nə nndréua anəma vóiva.
P’accundəàje l’uschíurə,
issə, c’appìccia ru munnə,
jə manna na sprella də lìucə sajja
chə sə pèrdə miésə a vritiə mbulvereàtə e ragnatóilə.
Schìtta ru macarògnə, sularóinə ,
steàjə davéndrə ru caviutə də la chjévə.
Stenziə schíurə , bianghəjeatə chə lə bianghéttə aspettanə.
Chi? Nnzə sà.
Nə vreascia e ciainə pə abbəleàjə du pateànə
sə vaidə sottə alla ciummenoira.
Ne chièndə o róisa də uagliungiéllə le récchjə ascolta.
Ne addéurə də sìuchə e ne sfrijje sə sendə.
Solamendə ru macarògnə,
annascùeàstə all’uschíurə
e a portə chìusə aspètta ellə.
Chi? Cacche mósca
chə pə sfurtìuna éndra passannə pə na sfischia
o da n’aldra nndrata.
Un ragno aspetta
Un ragno aspetta
In casa antica vuota
e finestre chiuse,
s’è sistemato.
Alcune ragnatele appese,
da una imposta all’altra,
il ragno tesse.
Anni son passati.
Il sole
che, girando, va casa per casa,
per rispetto, si vergogna di entrare
sapendo che l’ non troverà anima viva.
Per accontentar l’oscurità,
lui, che accende il mondo,
invia un pizzico di luce
che si perde in mezzo a vetri impolverati e ragnatele.
Solo il ragno, in solitudine,
sta dentro al buco della chiave.
Stanze scure imbiancate aspettano.
Chi? Non si sa.
Brace e cenere, per arrostire due patate,
non s’intravedono nel camino.
Pianti o risa di bambini non si sentono.
Nè odori di sugo e fritto si spandono.
Ma solo il ragno,
nascosto nell’oscurità
e a porte chiuse sta li aspettando.
Chi? Qualche mosca
che per sua sfortuna entra passando da una fessura
o da qualche altra parte.
Copyright: Altosannio Magazine
Editing: Enzo C. Delli Quadri
Altosannio 