Antonio Gerardo Marinelli
Rəcueàrdə sbiadoíta
(quatrariéllə d’ajjérə alla scheula nngammbagna.)
Ru séulə je còrrə appriéssə.
Pròima də irsənə arrieàla alla viarèlla l’ombra léurə.
Na trèccia də capìllə a culéurə də greànə, gne rəcamə,
assopra a ru grembiule bbianghə de l’innucenza sə péusa.
Cartèlla də séurə nə póisa a quóirə chə də quàrtə la pòrta,
chəmmuóajə prassjéajə améurə tra friatə cə steà.
Calzéttə e calzunittə curtə issə pòrta.
Éssa, carniccia la faccia e uócchjə nóirə
pettanə nu scèurə arrəjalatə alla voita.
Ru cuónə, chə la lénga secca chə s’appiccia pe la sòitə,
jə va appriəàssə pə fəàjə a léurə cumbagnójja.
Arvieànə da andonda s’énə abbəjéatə,
appèna juórnə, madəmeànə.
La rundənèlla véula. Ru grillə canda.
Addéurə də peànə e cheàscə frischə sə sendə.
Arrəvíeàtə. E nòttə e nnənnottə. Ru seulə sə stiuta.
E subbətə é nòttə.
Ricordo sbiadito
(scolari di ieri nelle nostre campagne)
Il sole li insegue
e l’ultima luce regala al sentiero la loro ombra.
Una treccia di biondi capelli, come ricamo,
sul grembiule bianco dell’innocenza si posa.
Cartella non pesa a chi di fianco la porta,
perchè tanto amore fraterno li lega.
Calze e pantoni corti lui indossa,
mentre di lei rosee guance e occhi neri
dipingono il sorriso donato alla vita.
Il cane, con lingua colma di sete,
li segue per far lor compagnia .
Tornano da dove son partiti,
quasi all’alba, sta mattina.
La rondine vola, il grillo canta.
Profumo di pane e formaggio fresco.
È Imbrunire. Il sole si spegne.
È subito notte.
Copyright: Altosannio Magazine
Editing: Enzo C. Delli Quadri
Altosannio 